Tokio Hotel

osiek_aga

Był mroźny marcowy poranek. Z nieba spadały białe płatki i przykrywały swą bielą całą okolicę. Ulicą podążali bezimienni ludzie, którzy śpieszyli się gdzieś. Nie zwracali zbytniej uwagi na przepychająca się między nimi wysoką szatynkę. Natomiast ona bacznie się wszystkim przyglądała. Badała ich wzrokiem, tymi pięknymi zielonymi oczami. Jej policzki zaróżowiły się od zimna, a czubek nosa zmienił swój naturalny kolor na bordowy. Zawiązała mocniej fioletowo-czarny szalik wokół szyi i przyśpieszyła kroku. Po chwili zmarznięta otworzyła szklane drzwi, które prowadziły do jej ulubionej restauracyjki. Dziewczyna wypuściła powietrze z płuc i chuchnęła na ręce. Pomachała czarnoskóremu barmanowi i zajęła miejsce jak najbliżej lady. Przyjrzała się białym jak śnieg ścianą i uśmiechnęła się lekko. Szybko zdjęła czarny płaszcz i szalik, które przewiesiła przez sąsiednie krzesło. Potarła jeszcze ręce ubrane w czarno-fioletowe rękawiczki bez palców i rozsiadła się wygodnie.
- O Irin, a to, co nie w szkole?- cichą przestrzeń baru wypełnił basisty głos właściciela lokalu. Średniego wzrostu, starszy mężczyzna przysiadł obok dziewczyny i poklepał ją po ramieniu.
- Jak byś nie wiedział Rick, to właśnie mamy ferie- szatynka wystawiła mu język i odgarnęła włosy za ucho. Gdzieś w rogu knajpy siedział chłopak o identycznym kolorze włosów ułożonych w dziwną fryzurę. Przyglądał się bacznie Irin i Rickowi, wzrok ukrywał za gazetą i wcinał jajka na bekonie. Czekał na brata, ale ten jakoś nie miał ochoty stawić się na czas. Szatyn wsłuchiwał się w każde słowo dziewczyny. Wiedział, że skłamała mówiąc o feriach. Ona także o tym wiedziała, ale nie miała ochoty wracać do szkoły. Jej życie zmieniło się bardzo szybko. W wieku 16 lat czuła się w pełni jak dorosła kobieta. Przeszła przez rozwód rodziców, których rzadko, co widziała. Ojciec zmarł rok po odejściu, a matka pracowała do późnego wieczora. Chwyciła zamarzniętymi palcami ciepłego pączka i włożyła do ust. Ukradkiem złapała czyjś wzrok na sobie. Był to wzrok szatyna z rogu, jego brązowe oczy były niesamowite. Irin uśmiechnęła się tylko do niego i wróciła do jedzenia. Nie poznała go, a przecież był to Bill. Ten Bill, który wraz ze swoim zespołem zawładną częścią Europy. Chłopak ujrzał w jej oczach smutek i strach, jednak twarz wyrażała, co innego. „Kolejna osoba ukrywającą się pod maską” pomyślał, a przecież sam też tak robił. Nie ujawnił światu swojej prawdziwej strony. Strony swej duszy, swego charakteru, swojego prawdziwego oblicza. Nie miał zamiaru tego robić, ale dla niej zrobiłby wszystko. Dla tego spojrzenia, tych ust, włosów, dłoni… Czyżby zakochał się od pierwszego wejrzenia? Czyżby dowiedział się, czym jest miłość? Nie jeszcze nie, przecież nawet jej nie dotknął, nie zamienił z nią ani jednego słowa. Tylko to spojrzenie, ten uśmiech. Chciał podejść, zrobić ten pierwszy krok, ale się zawahał i to był jego błąd. Dziewczyna właśnie się ubierała, w pośpiechu wciągała na siebie kurtkę i szalik.
- Irin ty mała kłamczucho, teraz wcale nie ma ferii- zawołał za nią Rick. Ona tylko się uśmiechnęła i otworzyła drzwi. W nich wpadła na chłopaka jej wzrostu, o identycznych brąz oczach, co Bill, z blond dredami na głowie.
- Sory- szepnęła i wyszła. Po drodze opatuliła się jeszcze bardziej. Teraz ona zmierzała nie wiadomo gdzie. Gdzieś przed siebie, szukać lepszego jutra.

Bill znowu siedział w tym samym miejscu i w tym samym lokalu. Minął miesiąc od wymienienia spojrzeń z Irin, a on na jego wspomnienie dostawał drgań serca. Robiło mu się gorąco i pragnął ją zobaczyć. Jednak od tygodni jej nie widział, specjalnie przesiadywał każdą wolną chwilę w tym barze i wyczekiwał momentu by zamienić z nią słowo. Chociaż znał jej imię, Irin. Nie pasowało do niej, wyglądała jak anioł. Upadły anioł z czarnymi skrzydłami, z sercem i spojrzeniem pełnym smutku i bólu. Sam mówił na nią Angel, w swoich snach, piosenkach. Tak pragnął ją jeszcze zobaczyć. Nad stolikiem, przy którym kiedyś siedziała wisiało właśnie jej zdjęcie. Uśmiechniętej Irin, jej twarz była szczęśliwa, oczy także. Bill przeniósł swój wzrok na właściciela lokalu, który stał za ladą. Po minie Rickiego można było poznać, że stało się coś złego.
- Przepraszam. Czy mógłby mi pan powiedzieć, co dzieje się z Irin?- Bill stanął naprzeciw starszego mężczyzny, zebrał cała odwagę, jaką posiadał i wypowiedział tych kilka słów.
- Irin? A ty skąd ją znasz?- zapytał dziadek i przeszył chłopaka złowrogim spojrzeniem.
- Spotkaliśmy się kiedyś, a mam coś co należało do niej i chciałbym to zwrócić- szaty skłamał, czuł jak nogi uginają się pod nim. Błagał Boga by to co usłyszy było dobrą wiadomością.
- Irin- głos Rickiego jakby się załamał i stracił na surowości- Wątpię żebyś miał okazję jej to zwrócić.
- Ale jak to?
- Irin zmarła ponad miesiąc temu. Dokładnie 3 marca. Została zgwałcona i pobita na śmierć. Wracała właśnie do domu. Jej ciało znalazła jej matka. Biedna dziewczyna, a była taka wspaniała- po policzku staruszka spłynęła łza, którą otarł szybko. Bill na chwiejnych nogach wyszedł z restauracji. Nie mógł uwierzyć w to co usłyszał. Zginęła tego samego dnia, którego ja ujrzał. „Czemu do niej nie zagadałem? Dlaczego to się stało” Po jego twarzy spływały właśnie łzy, pełne żalu i wstrętu do świata, Boga i ludzi. „Czemu z tego świata tak szybko odchodzą anioły?” pomyślał i pobiegł przed siebie. Tak jak ona tamtego pamiętnego dnia. Zmierzał nie wiadomo gdzie, szukać lepszego jutra.

„Dlaczego Boże zabrałeś ją tak szybko?
Dlaczego pozwoliłeś mojemu aniołowi odejść?
Tak chciałbym ją zobaczyć,
Jednak pozostał mi tylko widok zimnego kamiennego nagrobka.
Słyszę jej głos wpleciony w wiatr,
Widzę jej wzrok w spojrzeniach innych.
Widzę ją w snach..
Tam jest moja.
Moja i tylko moja.
I w nich na zawsze taka pozostanie..”

wiersz pisany przeze mnie, ma wyrażać uczucia Billa.....

mannie

oj, dziewczynoooo!! pikny wierszyk, osiu ^.^ opek tez super ^.^ ale koncz stary a nie Cool

stokroteczka

No wzruszyłas mnie Osiek, normalnie łzy mi staneły w oczach, wierszyk śliczny tak samo jak opek

klaudia92

Super opko wzruszyłam się trochę Sad

Paula

no no umniesz coś ładnego napisać Smile

śliczne...pozdro

Sarcia

hmmm......ładny ale jeżeli chodzi o wzruszenia to (dziwne) jestem twarda i bardzo ciężko mnie wzruszyć!! Heh ale do opka nic nie mam bo jest doskonale wywarzone i ułożone Wink

palma_15

Osiu pięknie ...wiecej z siebie nie wydusze chciałabym umieć tak pisać Razz

pisz dalej jednoczęsciówki są suuper Razz

Paula

czekamy na dalsze częsci Very Happy

pisz pisz

mannie

khe-khe :O nie dawajcie jej takich komentow bo sie rozbestwila Evil or Very Mad

meggi

Napisz jeszcze cos w tym stylu bo ty zabojczo piszesz! dziewczyno masz talenta! Jak ja ci zazdroszcze!

BRUKSELKOWY MIX

Podobało mi się bardzo !! hmm fajnie piszesz, tak całkiem inaczej niewiem to jest chyba taki dar że swoim opowiadankiem potrafisz wzruszyc ludzi, czytając łezka moze się zakręcic w oczku Wink

olcjaa*

Oj slicznee. Ale mnie wzruszyło ojeeej.

aguSsa xD

O jeu, jeju, jejuuu xD Śliczne!

osiek_aga

dzięki za wyrazy uznania Smile

cieszę się, że wam się podoba Smile

meggi

Jasne e nam sie podoba. Bo to jest B-A-J-E-C-Z-N-E !!!!!!

BRUKSELKOWY MIX

nawet lepsze niz B.A.J.E.C.Z.N.E !! Very Happy

meggi

ty mi nie kradnij tekstów Razz

A ja chce CD!!

BRUKSELKOWY MIX

moje zdanie jest taki ze " to opko jest fantastyczne i łezka się w oczku kręci " :*

osiek_aga

dziewczyny tego nie bd CD bo to jest jedynie jednoczęsciówka, jak narazie wypatrujcie CD mojego opka Smile

juz dzisiaj bd 14 odcinek Razz

meggi

Oooo no to bombowo:D No to ja wyczekuje!!