Tokio Hotel

mileNa

boooooooooooskie, tylko nie mow ze Bill popełni samobója, chciałąbym zeby to opko skonczyło się dobrze, pisz pisz :*

goo_gu

Powiem Ci tylko że wkońcu ktoś wyciągnął na forum temat "cięcia się Billa". Mi to od dłuuugiego czasu chodziło po głowie, bo chyba nigdy nie widziąłam jego lewego nadgarstka odkrytego... i to z jakiego powodu? Ale może się mylę?
A opoko super! Szkoda tylko ze takie kruciusienkie...

GuSiA

suuper :d uwielbiam jak piszesz:D taki relaxik :d mozna sie oderwać od rzeczywistości. po prostu genialne

night-kid

To nie jest część. To tylko jakby łącznik pomiędzy jedną częścią a drugą. ale, myślę, że warto ją przeczytać!

Ciepła, ciemna krew spływała wąską stróżką po jego skórze. Palce mu drętwiały, ale widok krwi przynosił mu ulgę. Bordowa ciecz w niezwykły sposób kontrastowała z bielą pościeli. Siedział na łóżku, oparty o kolumnę. Czuł się coraz słabszy, ale też było mu lepiej. Oczy miał przymknięte, głowę odchyloną do tyłu. Uśmiechał się lekko sam do siebie. Po raz kolejny przeżywał wczorajszą noc, nie zwracając uwagi na fakt, że całe prześcieradło robi się czerwone. Był w innym świecie. W świecie, w którym Keisy była jego. W którym obdarzyła go uczuciem... W którym wciąż się kochali... Teraz, kiedy wiedział, jaka jest cudowna, jego tęsknota była jeszcze większa. Ciągle czuł jej usta, jej dłonie, zapach, ciepło ciała... i to cudowne miejsce... najpiękniejsze miejsce na świecie.. kwiat jej kobiecości... jęknął gdy brutalność świata rzeczywistego do niego dotarła. To już za nim. Nigdy więcej nie będzie dane mu z nią być. Pieścić jej ciała... Dawać jej całego siebie, w zamian brać w posiadanie ją... W tej chwili nienawidził całego świata.
Tom... czemu się urodził? A skoro już tak się stało, czy musiał odbierać mu Keisy? Z pewnością zrobił to specjalnie, by patrzeć jak cierpi...
Keisy... Za to, że dała mu nadzieje, złudzenie tego, że go kocha. Że dała mu tę noc... Dziwka. Wykorzystała go...
On... Za to, że kocha... Mimo wszystko wciąż kocha tę ciemnooką trzpiotkę-chichotkę. Wiecznie uśmiechniętą, skoro do psikusów, beztroską....
Normalnie Bill nigdy w życiu by tak nie myślał. Ale to nie była normalna sytuacja. Był zaślepiony gniewem, wściekły na własną miłość, smutny, rozżalony nad złamanym sercem...
W końcu poczuł, że jeśli zaraz czegoś nie zrobi z cieknącą krwią, będzie źle. Szybko więc przyłożył prześcieradło do rany, jednocześnie ściskając rękę powyżej rozcięcia. Ech, kolejna blizna. Nic to, zakryje ją frotką. Spojrzał w bok. I wtedy to zobaczył. Na podłodze, wśród jego ubrań leżała zużyta prezerwatywa. Symbol tej jedynej nocy.
Jedna noc. Tyle dał mu los. Na nic więcej nie mógł liczyć. Wreszcie to od niej usłyszał. Prosto w twarz. Nie pozostawiając żadnych złudzeń. Nie kocha go...
„Kocham Toma”- Te słowa raz po raz rozdźwięczały w jego głowie. Gdyby ktoś mu powiedział, Choćby kilka miesięcy temu, że tą niezwykłą więź łączącą bliźniaków przerwie dziewczyna, nie uwierzył by. Keisy. Jego słodka Keisy... Przynajmniej przez chwile była jego... tylko jego... Drogo przyszło mu zapłacić za tę jedną upojną noc. Noc pełną złudzeń i okłamanych marzeń... Oczy zaczęły mu łzawić, słone krople płynęły po policzkach, upadając na zakrwawioną pościel. W końcu krew przestała płynąć. Bill wiedział, że tym razem przesadził. Stracił za dużo krwi. Był taki słaby. Właściwie, dlaczego nie pozwolił krwi płynąć nadal? Coś go trzymało przy życiu.... Coś nie pozwalało mu się wykrwawić, ale co? Co mu zostało? Może to matka? Bill bardzo kochał matkę, nie chciał jej zasmucać. A może to fanki? Zdawał sobie sprawę, że gdyby odebrał sobie życie, wiele dziewczyn poszło by w jego ślady. Nie chciał kogokolwiek pozbawiać życia, celowo, czy też nie... W każdym razie, powstrzymał krwotok. Ale był słaby. Bardzo słaby. Opadł na lóżko i zasnął. Wśród zakrwawionej pościeli, w której wciąż czuć było obecność Keisy....

goo_gu

Mój biedny MrOoOoOoChNy Billunio... Tylko żeby mu się nic nie stało. Szkoda takiej fajnej laski... <dobra żart!>
Ale co tu dużo mówić, Ty wiesz dziewczyno że świetnie piszesz więc nie będę się powtarzać, ale normalnei nie moge doczekac się CD Very Happy

> Co Keisy dalej pocznie?
> Czy będzie udawała że nic się nie stało?
> Jak to wpłynie na kontakty bliźniaków?
> Co Bill zrobi w tej sytuacji?
> Czy Tom dowie się o upojnej nocy brata i dziewczyny?
> Czy sąsiadka z naprzeciwka w czasie tej nocy siedziała z lornetką w oknie???
> I czy miałą wtedy na nogach swoje kapcie z pomponami ?! :>
o tym dowiemy się w następnym odcinku "Rutkowskiego"

meggi

Ale tu robisz mrochny klimat. Nie no teraz przesadzilas..... jak mozesz?? Jak mozesz trzymac mnie w takiej nie pewnosci??!!! Cd ja tu widze i to juz!! :[ wrrr

szczuplaczek15

Choć to nie był jak sama powiedziałaś odcinek tylko załącznik...to i tak był wspaniały i taki trzymający w napięciu... Smile

)

stokroteczka

No...bosko...co ty w sobie masz ze tak piszesz? cieakwa jestem kiedy następny part, ale nie bede nalegać, ma być stworzony z matki weny! Jak pięknie...to było boskie.

siwa_bobu

yyy...poprostu mnie zatkalo... normalnie talenta masz jak nic dziewczyno pozazdroscic tylko...a tak nawiazujac do opa not o szkoda mi troche Billa ,ale jakos pewnei dobrze z tego wyjdzie..Wielkie pZdro For you
P.S Czekam na CD

night-kid

CD? Meggi, myślalam, że mi wena się wyczerpuje.... a weź tu pisz bez weny!

goo_gu

mrs.kropkaa

hehehe;) ja tez jestem ciekawa co bedzie dalej..(moze nie mam tyle pyt.co goo_gu ale i tak mnei skreca... Wink

)piszesz nieziemsko niewim jak to roobisz wiem ze wychodzi z tego =>..cuudo..czekam na Cd.. Wink

night-kid

Tą częśc dedykuje mojej wenie, żeby się na mnie nie obraziła i nie odeszła, bo ją w gruncie rzeczy koffam. ( Tfu, co ja pieprze?)
No więc, z góry uprzedzam: To nie jest przyjemna część, osoby wrażliwe nie powinny tego czytać!
I z góry przepraszam wszystkie fanki Toma. Nie bijcie!

Nie wyszedł z pokoju do końca dnia. Nie miał siły, nie miał ochoty, nie miał po co.. Odeszła. Pozwolił jej odejść. Chciał umrzeć. Ale nie mógł, coś go tu trzymało. Na tym łez padole...
Czyżby Boga bawiło jego cierpienie, że nie pozwala mu z tym wszystkim skończyć?
Teraz spał. Nie był to jednak sen spokojny, objęcia Morfeusza albo ściskały go tak mocno, że niemal nie mógł oddychać, to znów niemal go puszczały, pozwalając spaść w otchłań. Po jego policzkach płynęły łzy, tworząc mokrą plamę na poduszce. Chciał zapomnieć. Ale jak? Sen nie przynosił ulgi, cięcie się też nic nie dało. Upić się... Tak bardzo tego chciał, jednak był za słaby żeby wstać. Upływ krwi tak z jego nadgarstka jak i serca osłabił go. Był wstanie tylko tak leżeć, na pograniczu jawy i snu i płakać...
Co tymczasem działo się poza wypełnionym rozpaczą pokojem?
Keisy czuła się jak chora. Czuła się brudna, wstrętna. Skóra w miejscach, które w nocy pieścił Bill, paliła ją żywym ogniem. Jednak, nie było to coś nieprzyjemnego, bolesnego. Wręcz przeciwnie. To ją przyjemnie drażniło, łaskotało.. Wreszcie czuła się prawdziwą kobietą. Kochaną i pożądaną. I to ją przerażało.
Bo chciała to poczuć w objęciach Toma, nie jego brata. To tego pierwszego naprawdę kochała. Ale coraz częściej była zmuszona stawiać sobie pytanie: Czy on ją również?
Zaczynała w to wątpić. A jednak, nie potrafiła skończyć tego chorego związku. Był dla niej jak cholerny narkotyk, uzależniła się. Od jego słodkich słówek, delikatnych dłoni, zgrabnego tyłeczka...
Siedziała na zimnej, kuchennej posadce. Skuliła się w kącie i kiwała do przodu do tyłu, zupełnie jak by miała chorobę sierocą. Niewidziane ślady dłoni i ust kochanka paliły coraz bardziej. I coraz bardziej pragnęła, by znów ją posiadł. W ten jedyny, niepowtarzalny sposób, tak jak to tylko on potrafi... Czuła, że on oddał się jej cały. Oddał jej ciało, myśli, serce, dusze.... Ale ona tego nie chciała! Czuła się okropnie. Ślady paliły....
Poszła do łazienki, szukać ulgi w zimnym prysznicu.
Tymczasem do domu wróciła reszta zespołu. Bardzo się zdziwili ciszą, i dziwną atmosferą panującą w mieszkaniu. Próbowali dobić się do Billa, ale na próżno. Odpowiadała im cisza. Keisy siedziała skulona w kąt kanapy z gazetą i milczała. Nie była wstanie spojrzeć Tomowi w oczy...
Nie naciskali, chociaż nic z tego nie rozumieli.
W końcu słońce zmęczone po całym dniu robienia światu za żarówkę ułożyło się do snu. Na
Nieboskłonie nastała noc. To właśnie tej nocy miało dojść do tragedii..
Keisy leżała w łóżku. Oczy miała szeroko otwarte. Czuła, że coś się zdarzy. Coś złego. A nie miała pojęcia, jak tego uniknąć. Mogła tylko czekać...
Próbowała zasnąć. Zaciskała mocno powieki, ale nic z tego. Sen nie chciał nadejść.
Nagle, drzwi do jej pokoju otworzyły się. Do pokoju wszedł Tom. Tak bardzo go w tej chwili nie chciała widzieć. Wolała być sama, ze swoimi myślami.... Nic z tego. Nie było jej to dane. Tom był jakiś dziwny. W pokoju paliła się mała lampka, nie było więc całkiem ciemno, a jednak zachowywał się, jakby nic nie widział. Chwiejnym krokiem, z dziwnym uśmiechem na twarzy podszedł do łóżka. Usiadł na nim i pochylił się nad Keisy. Dziewczyna w wątłym świetle ujrzała parę pięknych brązowych oczu, ze źrenicami wielkimi jak włazy od kanałów. Był naćpany. Położył się na dziewczynie, mocno przyciskając ją do posłania. Przyciągnął jej głowę do siebie i mocno pocałował w usta. Keisy z trudem mu się wyrwała.
- Tom! Co ty robisz? Znów ćpałeś! A obiecałeś, że już nigdy więcej! - Po jej policzkach popłynęły łzy.
- Ja... nic. Nie.. brałem.. - Nawet mówienie przychodziło mu z trudem. Jakby zapomniał, jak składać wyrazy. - A... resztą... nie. Mushe ci się.... tlumaczyć.. - i ponownie zaczął ją całować, tak mocno, ze jej własne zęby raniły jej wargi. Lewa ręka Toma powędrowała pod krótką bawełnianą bluzkę, w której spała. Brutalnie ściskał jej piersi, sprawiając dziewczynie ból. Jego usta zostawiały ciemno niebieskie siniaki, na cienkiej skórze jej szyi. Dziewczyna dobrze wiedziała, do czego zmierza.
- Tom przestań! - usiłowała się wyrwać. Ale wiedziała, że jest silniejszy. Prawą ręką trzymał jej złączone ręce nad głową. Zablokował jej nogi, żeby nie mogła wierzgać. Była bezbronna, chociaż nie przestawała walczyć. - Tom błagam! - szlochała
- Co... błagam..? Przecież wiem, że ci się podoba...... - Dziewczyna nie pozwała ściągnąć z siebie bluzki, więc ją rozdarł. Przygryzł jej sutek tak mocno, że aż krzyknęła z bólu.
- Nie... błagam nie! Nie rób mi tego! - Szlochała rozpaczliwie. On jednak nic sobie nie robił z jej łez.
- Stul pysk! ... co.... innym to dajesz, a mi nie dasz? - Spojrzał jej w oczy. Płonęły złym blaskiem. Dziewczyna była przerażona.
- Tom, o czym ty mówisz?
- Już ty dobrze.... wiesz o ... czym! Kurwisz... się po kątach z każdym... kto na ciebie skinie... przecież wiem... nie... rób ze mnie idioty!
- Tom przestań!
- Jesteś moja, jasne? Tylko moja... Więc biorę, co moje!
- Błagam... nie rób tego! Kocham cię...
- Jasne.... - Nie słuchał jej. Nie obchodziły go ni łzy, ni błagania dziewczyny. Nie był sobą. To narkotyki...
Jedno mocne szarpnięcie i odrzucił za siebie jej majtki. Płakała coraz głośniej, ciągle go błagając, by się opamiętał.... Czy nikt nie słyszał jej pełnych przerażenia wrzasków? Nie. Jej pokój był oddalony od reszty, ściany grube... była sama... sama ze swym oprawcą...
- Boże... Jezu!!!!! Błagam nie - Krzyknęła najgłośniej jak umiała. Już nie walczyła, to nie miało sensu, a mogło jedynie rozsierdzić naćpanego chłopaka. Tom brutalnie rozsunął jej nogi i mocnym pchnięciem wszedł w nią. Nie była na to gotowa, czuła, jak ból ostry i mocny niczym pchnięcie nożem przeszywa jej ciało. To był największy, najgorszy ból jaki w życiu przeżyła. Ból pełen upokorzenia... Już nie miała siły krzyczeć, szlochała tylko cichutko, modląc się, by to się skończyło jak najszybciej. Chciała umrzeć. Niech ją zabije, byle szybko... Czuła krew spływającą po jej nogach... I ten ból... Najgorszy ból, jaki może spotkać kobietę... największe upokorzenie...
Tom pchał jak oszalały, ciężko sapiąc. W końcu, jęknął głośno i opadł na Keisy, którą wstrząsały spazmy szlochu. Krwawiła. Czuła to. I to bolało. Tak bardzo. Nie wiedziała, czy silniejszy był ból fizyczny, czy psychiczny... Gdy upewniła się, że Tom śpi, ostrożnie wysunęła się spod niego, wstała i z obrzydzeniem i łzami w oczach spojrzała na śpiącego chłopaka. A po jej nogach spływała krew....

stokroteczka

Biedna Keisy...super odcineczek :* narescie się doczekaliśmy, porównia szczególnie z tym słońcem i snem są po prostu piękne...naprawdę podobał mi się ten odcinek strasznie.

szczuplaczek15

Ten odcinek był tak prwadziwy, że nie da się tego opisac słowami...przeszłaś samą siebie....

goo_gu

To skrzywi moją marną psychikę!! Będę miaął uraz do końca życia!!!!!
Ale i ta kmi sie podobało... mimo tego urazu... Smile

mileNa

o boshe boskie boskie i jeszcze raz boskie hehe była przerazona tym co robi tom ale czytałam z zaciekaieniem, dziewczyno kazdy odcinek jest jeszcze lepszy wiec błagam o CD Very Happy

:*

meggi

No ja tu się całkowicie zgadzam. Twoje opa są wyjątkowe i niepowtaralne. Dzieki tobie to forum się normalnie rozwija (oczywiscie nie tlyko dzieki tobie Razz

) Kazde opo jest swietne, a ja poprosze o CD!! Ale nie nalegam bo opo bez weny to badziewie Razz

!!

WENO BŁAGAM...... ALA POTRZEBUJE CIEBIE!! ODWIEDZ JA BEZWLOCZNIE Smile

mrs.kropkaa

tak WEeno!!nie opuszcaj jej..ani teraz ani nigdy pozniej!!!<moze zalozymy jakis kult??dla wspolnego dobra tego forum rzecz jasna;d> no wiec nie mam zielonego pojecia jak napisalas ten odc.wiem ze nie da sie Go opisac zadnymi marnymi slowami(choc i tak jedyne slowo jakie teraz krazy mi po glowie to "CUDO,CUDO,CUDO..NO TO JEST CUDO!!!"<eh..uboogie to moje slownictwoo..>) dziewczyno piszesz wspaniale podciagasz popzreczke coraz wyzej nie wiem co bedzie dalej mam nadzieje ze to forum stanie sie wzorem dla innych dzieki Tobie(i oczywiscie wielu innym utalentowanym osóbkom;)) kuurde juz nieiwm co mam pisac chyba ze CHOLERNIE MI SIE PODOBA I CZEKAM NA CD;) Smile