Tokio Hotel

goo_gu · Wysłany: Pią 19:25, 31 Mar 2006 Temat postu:

No, no... całkiem możliwe, ale takie troche telenowelowe. Może poprostu w miejscu w którym stał Bill były Czakramy, Ziemskie oddzaływujace pole magnetyczne, albo jakieś żyły wodne no i mu się to wszytsko przewidziało.
Albo był na seansie spirytystycznym i złe duchy z Niego wyciagali i tym duchemy była krwiożercza Nicol, która później... Własnie!! Nicol była wampirem!! Albo wilkołakiem który zaminił się w dzień wiosennego przesilenia w piekną dziewczynę... albo!! Nicol była Bestią!! I zaminiła się w Piękną!! a później w piszczałkę!! Albo... no okej już, nic nie mówię, nie ważne Very Happy

stokroteczka · Wysłany: Pią 19:29, 31 Mar 2006 Temat postu:

Oj Gosieńko...wyobraźnia pracuje co? hehe ale ja też czeakm na cd, no!

Unendlichkeit · Wysłany: Pią 21:04, 31 Mar 2006 Temat postu:

Może nie znam tak dobrze Gosi jak inni, ale widzę, że to nieźle zwariowana osoba Cool

Eh... tak wyobraźnia pracuje... i to chyba zabardzo Wink

A co do opowiadania... znasz moje zdanie, bo pewnie czytałas poprzednie komentarze. A powtarzac to ja się nie chcę... pozdrawiam :*

goo_gu · Wysłany: Pią 21:30, 31 Mar 2006 Temat postu:

Hehe to mnie musisz poznać Unendlichkeit!! Nie przejmuj się tym że jestem inna, czasmi tak poprostu się ma Laughing

I czekam na dalszą część tak wogóle tego MrOoChNeGo erotyka... <kocham to słowo!!>

meggi

Laska a kiedy dodasz cd?? Jakos sie tak niecierpliwie, ale w koncu to opo jest warte mojego zachodu Wink

BRUKSELKOWY MIX

Nooooo dziewczyno, my tu sie zachwycamy Twoim opkiem, jednym słowem jest poprostu suuuuuper, mamy nadzieje ze bendzie jeszcze wiele częsci bo spoko piszesz i cieszymy się za kazdym razem jak czytamy następną :*

night-kid

No cóż. To już na szeście, albo i nie szczęście, ostatnia część. Napisana na odwal, uprzedzam! po prostu, chciałam to już skończyć............

- Biedna dziewczyna........ nie miała łatwego życia, ale kto by przypuszczał, że się na nie targnie....... – Bill słyszał głos staruszki, jednak tak jak by nie docierał do niego, jakby odbijał się, niczym fala od stromego brzegu. Czarny był w stanie jedynie tak stać i patrzeć na nieruchomą fotografię Nicol.......
- Rzuciła się z mostu. Wczoraj była rocznica. – starsza pani przeżegnała się. Billowi tymczasem po policzku pociekła łza. Wypłynęła z kącika lewego oka, głaszcząc policzek, aż w końcu upadła na zimną płytę grobu Nicol. – Chłopcze, jesteś pewien, że to o nią chodzi?
- Ona jest identyczna.... ale to przecież niemożliwe...
- Czasem zmarli wracają na ziemię. Nikt nie wie dlaczego.
- Ale ja.........
- Może szukają kontaktu ze światem, który utracili, może nie pogodzili się ze swoją śmiercią
- Ale przecież my.............. – I to dopowiedział już tak cicho, że starsza pani zauważyła tylko lekki ruch warg – się kochaliśmy...
- Musisz się z tym pogodzić. Na śmierć nie ma rady. – Poczuł jak kobieta klepie go po ramieniu i odchodzi. On tym czasem wciąż tam stał. Nie potrafił tego pojąć, nie umiał zrozumieć... Przecież ją widział, rozmawiał dotykał...... Na litość Boską! Przecież on się z nią kochał... jak to możliwe, że ona nie żyje? Wreszcie spotkał kobietę którą pokochał, a ona jest duchem? Jak ma żyć z tą świadomością? Jak ma żyć bez niej? No jak? Łzy coraz obficiej leciały mu z oczu, wszystkie rozbijały się o marmurową płytę skrywającą trumnę ze zwłokami jego ukochanej. Opadł na pomnik, ciągle szlochając. Zaczął padać deszcz, jednak nie zauważył tego. Nic już nie miało znaczenia. Położył się na płycie i objął ją rękami.
- Nicol...., Nicol..... gdzie jesteś?...., Nicol. Chodź do mnie..... Kocham cię..... – Odpowiedział mu odgłos kropli deszczu uderzających o pomniki. Nie miał pojęcia ile tak leżał na jej grobie, wołając ją i płacząc. Nie wiedział też, skąd znalazł w sobie siłę, żeby z niego wstać, ani jakim cudem znalazł się w hotelu. Gdy wszedł do apartamentu, mokry, cały w błocie z oczami zapuchniętymi od płaczu, Gregor i Gustav nie wiedzieli co powiedzieć, nie mieli pojęcia, co się stało. Tom za to mówił za całą trójkę.
- BOŻE BILL! Wyglądasz jak Jezus zdjęty z krzyża! Co się stało? Gdzie Nicol? Gdzie byłeś? CO SIĘ DO CHOLERY DZIEJE?!?!?!?! – Bill nie przerywając tego potoku słów wyminął Toma i schował się w ich sypialni. Nie płakał już, nie miał siły. Usiadł na łóżku, na którym jeszcze kilka godzin temu się kochali. Pościel wciąż była wzburzona. Czy to możliwe, że to był tylko sen? Nie. Z jednej strony, był pewien, że to wszystko wydarzyło się naprawdę, z drugiej strony widział jej grób..... Nie miał siły. Opadł bezwładnie na łóżko i tak leżał z szeroko otartymi, ale pustymi oczyma, zapuchniętymi od płaczu.....

Przeleżał tak cały dzień. Nic nie jadł, nic nie mówił. Tylko leżał. Chłopcy byli bardzo zaniepokojeni, ale nic nie mogli zrobić dla przyjaciela. Nie byli wstanie nawet dowiedzieć się co się stało. Domyślali się tylko, że chodzi o Nicol. Gdy Tom poszedł do niego i usiadłszy na sąsiednim łóżku, zaczął litanie pocieszenia :
- Stary, weź się w garść! To tylko kobieta! One takie są, wróci, zobaczysz, a jeśli nie, to tego kwiata jest pół świata! – Ale Bill W odpowiedzi, tylko powoli przekręcił głowę w jego stronę i z tym wyrazem twarzy niczym u trupa, popatrzył na niego tymi szeroko otwartymi, spuchniętymi i wypłukanymi z wszelkich uczuć oczyma, tak, że Tom aż się wystraszył własnego brata bliźniaka. Minął dzień, po nim nastała noc, a Bill wciąż leżał w tej samej pozycji, nikt nie wiedział, czy śpi z otwartymi oczami, czy czuwa......
Następnego dnia, koło 11, zmusił się, aby wstać. Poszedł do łazienki, ochlapał twarz i spojrzał w lustro. Sam się przeraził tego widoku. Usta, tak zawsze ponętne, kuszące tysiące dziewczyn, wygięte w grymasie bólu, brudne, oklapnięte włosy, ale najgorsze były te oczy. Kompletnie bez wyrazu. Bez niczego. Pustka. ...........
- Idę się przejść – Powiedział tylko wychodząc. Odezwał się, chłopcy uznali to za dobry znak i dobrze, dziś muszą wyjeżdżać, czeka ich naprawdę ciężki tydzień, a z Billem w takim stanie sobie tego nie wyobrażali. Bill tymczasem poszedł na cmentarz. Długo to trwało, zanim odnalazł grób Nicol. Usiadł na drewnianej ławeczce i wpatrywał się w zdjęcie.
- .......Nicol.......... – Zdawał się szeptać wiatr.
- Nicol.... – Powtórzył za wiatrem – Gdzie jesteś Nicol? Tam? – wskazał na grób – Nie, to niemożliwe. Twoje słodkie ciałko nie może być pokarmem dla robactwa. Więc gdzie ty jesteś? Nicol, wróć do mnie. Weź mnie ze sobą, gdziekolwiek jesteś, chce być tam z tobą. Nie przyjdziesz? Nie wrócisz? Dobrze więc, ja pójdę do ciebie. – Wyciągnął z kieszeni ostry kawałek potłuczonego lustra z hotelowej łazienki. Mocno chwycił go w jedną rękę i przyłożył do nadgarstka drugiej.
- Nicol..... – Wyszeptał i pociągnął ostrym końcem po skórze. Trysnęła krew, zaczęła skapywać na grób, tam gdzie wczoraj spłynęły jego łzy. Przełożył kawałek lustra do drugiej ręki. – Nicol – Powtórzył i przeciąż drugi nadgarstek – Idę do ciebie. – Krew zalewała pomnik i jego ubranie. Usiadł na zimnym marmurze, bokiem oparł się o płytę. Zamoczył palec w swojej krwi i napisał nią zaraz pod imieniem i nazwiskiem Nicol:

Bill Kaulitz.

Krew ciągle płynęła, coraz szybciej, a w miarę jej upływu chłopak był coraz słabszy. Marmur robił się coraz bardziej czerwony. Obraz przed jego oczyma zaczął się rozmazywać. Ostatkami sił pocałował fotografię poczym położył głowę na pomnik. Już przymykał oczy, gdy zobaczył, że ktoś się zbliża do niego. Wysoka postać, w długiej pelerynie z kosą. Wiedział już. To śmierć.
- Więc przyszłaś po mnie......... a gdzie jest moja Nicol? – spytał kostuchy, stojącej ledwie metr od niego. Wtedy zza jej pleców wyszła Rudowłosa dziewczyna o zielonych oczach. Uśmiechała się szeroko i szybko podeszła do niego. Uklękła przy nim i pogłaskała po czarnych włosach, całych w błocie i krwi, po czym je pocałowała. Pomogła mu wstać. Chwyciwszy jego dłonie w swoje, zbliżyła je do ust i pełnym erotyzmu gestem zlizała krew z jego nadgarstków. Potem poszli razem, trzymając się za ręce, za idącą przodem śmiercią, prosto w Monsun................. A za nimi został zakrwawiony grób.....

KONIEC

stokroteczka

To jest genialne, no i wzruszające musze przyznac. Fajnie ze jestem pierwsza, nie cche sie powtarzać ale nie umiem znaleść innych słow..to jest boskie,..

szczuplaczek15

Piękny ten koniec choć smutny...gratuluje Ci takiego talentu:))

goo_gu

meggi

nieeeeee!!! Czemu Bill odszedl?? A wiesz ze tak myślałam sobie potem ze to duch?? hehe

Unendlichkeit

Piękne...? noo...

taka_jedna

Poprostu super!masz talent Smile

osiek_aga

masz talent dziewczyno, piewrszy raz u ciebie komentuje, w swoim opowiadaniu pisałaś odważnie nie przejmowałaś się, że będą to czytac dziaciaki i za to cię podziwiamno i oczywiście za te opisy aż włosy stawały dęba, co do końca podobał mi się przynajmniej inny Smile

meggi

Nom ja się zgadzam z Oskiem. Opo świetne, tylko szkoda że takie krótkie ;( A spodobało mi się ze względu na sposób pisania a nie na erotyczne treści- to na wypadek zebyście nie pomyślały sobie, za ja jakiś zboczeniec jestem Wink

Tomowi napewno by się spodobało ;D;D

goo_gu

A mi się podobało nie powiem czemu Very Happy

Dobra powiem... bo miałam okazję do obmyślania chytrych zakończeć i wogóle te takie moje duperelowe klimaty... Very Happy

Ale i bez tego opoko świetne! Tak te wszytskie takie MrOoOoChNe i klimatyczne... grrrr... Cool

Baaajer

meggi

Nom to może napsiz też coś MrOcHnEgo- jak ty to mówisz!! Ja chętnie poczytam. A naserio to szkoda, ze sie skończyło ;( Bo grzechu warte!!

goo_gu

Ja coś MrOoOoChNeGo?? Ja wogóle nie mogę pisać opoków bo mi się niechce ich później kończyć Sad

Tylko skończę Wieśkę i będe miała z głowy opoka Laughing

meggi

hyh wiesz, ze zrobię tak samo?? Skonczę teraz moje małżeństwo a potem Zniwiarza i przestanę pisać!!! Ale ty fajnie piszesz i nie spiesz się z zakończeniem Wiesi!!

goo_gu

CO?! NIE!! Nie kończ żadnych małżeństw!!!!!! A Żniwiarza tym bardziej.
Ej serio mówe :[ Jest kilka opowiadań które bardzo mi się podobają i uwielbiam je czytać, a co zrobie jak wszyscy przesatną je pisać? Sad

Pisz Asiu! Proszę!