Tokio Hotel

meggi

Opo git ale ja mam jedno zastrzezenie. Cały czas jak piszesz o niej to wszedzie jest Ines.... zastap to moze jakims innym wyrazem, a nie tylko Ines. Wiesz np. dziewczyna czy tam rudowłosa

klaudia92

ok będę już na to zwracać uwagę Very Happy

goo_gu

Tak, ale najpierw daj... oczywiście Ciąg Dalszy! bez CD tego opoka nie przezyje ani dnia dłuzej...

stokroteczka

Tak tak zgadzam sie, jak dla mnie to podupadnie ludzkość bez tego CD

Werona

świetne opko Wink

kiedy następna częśc? Very Happy

no kiedy? Ja tu zdyyycham

klaudia92

yy jak napiszę.. narazie to weny nie mam Sad

AngelOfDarkness

Dobra, masz tego posta wieśniaku bąkowaty, i wstawiaj CD Very Happy

klaudia92

Część 5 - Dziwny opiekun

Do pokoju wszedł dość wysoki chłopak. Zamknął za sobą drzwi i ustał przy ścianie.
- Co ty... Co wy tu robicie? - ledwo z siebie wydusił.
- Mówiłem jej, że kolacja czeka, ale ona nie idzie, więc nic tu po mnie. - wzruszył ramionami Tom i podniósł się do wyjścia.
Ines popatrzyła na obydwu chłopaków. Coś przyciągało jej uwagę na gościa... To oczy... Brązowe oczy, w których widać było jakąś tajemnicę...
- To wy się znacie? - wydusiła z siebie cichym głosem, wpatrując się w nich, jak w obrazek.
- Oczywiście, ale to długa historia. Może innym razem ci opowiemy. Teraz lepiej już chodź do stołówki, bo twoja wychowawczyni będzie zła. - odpowiedział Tom.
Dziewczyna podniosła się z krzesełka i wyszła z pokoju, a zaraz za nią dwóch chłopaków. Po schodach szła pierwsza, oni za nią. Coś szeptali, ale niestety nic z tego nie zrozumiała. Czuła się dosyć dziwnie, miała wrażenie, że cały czas mówią o niej.
Tom otworzył drzwi od stołówki i czuć było zapach ciepłego mleka. Ines zajęła miejsce przy oknie. Jak zwykle sama.
- Mogę się przysiąść? - zapytał Tom.
- Ja nie mam nic przeciwko. - uśmiechnęła się lekko i zaczęła błądzić wzrokiem po pomieszczeniu, poszukując tamtego chłopaka.
Nagle on wyszedł na środek razem z jej wychowawczynią i zaczął mówić:
- Witam wszystkim na naszej wycieczce. Pani Kelly poprosiła mnie o pomoc. Chce żebym jej pomógł się wami opiekować. Jestem absolwentem waszej szkoły, mam niecałe 19 lat. Nazywam się Georg Listing. Jak zjecie kolację, wychodzimy na spacer po miasteczku.
Na stołówce panował pisk. Dziewczyny wrzeszczały "O Boże, nasz Georg!"
- Czemu one tak wrzeszczą? Kim jest ten Georg? - zapytała Toma.
- To mój przyjaciel... Narazie mogę ci powiedzieć tylko tyle. Może kiedyś dowiesz się prawdy.
- A to jakaś tajemnica? - zaśmiała się i rozejrzała się po sali. Chłopcy z jej klasy dziwnie na nią spoglądali i się śmiali, jednak w tym momencie ją to nie obchodziło.
- Nie wiem, czy to sekret. W każdym razie bardzo długo, by opowiadać. Narazie niech zostanie, tak, jak jest. Tak będzie lepiej. Uwierz mi. - odpowiedział delikatnym Tonem i lekko się uśmiechnął.
Dziewczyna zaczęła się w niego wpatrywać. Te różowe, pełne usta... Ten kolczyk... TO wszystko wydawało się być takie seksowne. Wzięła delkatnie kubek do ręki i popiła mleko. Nic więcej nie była w stanie przełknąć. Po kolacji wszyscy wyszli na zewnątrz.
- Proszę się ustawić! - krzyczała pani Kelly.
Cała gromada podąrzała niewielką uliczką Oldenburga. Wokół pełno małych sklepików i barów. Nagle Ines nie zauważyła wysokiego krawężnika i przewróciła się...
- Ale ofiara! - śmiali się chłopacy.
- Wszystko w porządku? - podbiegł do niej Georg i pomógł jej wstać.
- Tak... To tylko zadrapanie na łokciu. - odparła i popatrzyła się prosto w jego piękne oczy.

PS. przepraszam, że takie krótkie. Postaram się, żeby CD była dłuższa Smile

AngelOfDarkness

UUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU!!!
Dziękuję za uwagę Very Happy

Tylko to mnie tak trochę yy... nie wiem "to wszystkie jakieś seksowne" Nie wiem, ale mi inne słow by tu pasowało Very Happy

Ale tak to to jest cudo Very Happy

meggi

No jak zwykle ładne, ale czemu takie krótkie? Laski dobijacie mnie. Wysilic sie trochę! wysilic! Tak trudno napisac ciutke wiecej?? ;-> Do it for me! FOR ME!!!!!!!!!!!!!

Paula

no no no fajne mi sie podoba Very Happy

klaudia92

część 6

- Możesz mi powiedzieć... To znaczy, czy może mi pan powiedzieć, co to za tajemnica i czemu Tom nie chce mi nic wyjaśnić? - zapytała prawie szeptem, gdy przechodzili brzegiem plaży.
- Daj spokój. Nie mów na mnie pan. Jestem Georg. Po prostu Georg. - uśmiechnął się lekko i popatrzył na zachodzące słońce.
- Wyjaśnij mi. Proszę... - spojrzała błagalnym wzrokiem.
- Na pewno chcesz wiedzieć?
- Tak.
- Słyszałaś może o zespole Tokio Hotel?
- Owszem, ale nigdy ich nie słuchałam. Raczej wolę punk rocka.
- Wiesz, że ja i Tom.. My.. Jesteśmy członkami tego zespołu?
- No właśnie! Gdzieś słyszałam nazwisko Listing! - uśmiechnęła się szeroko! - Cholera, ale wy w rzeczywistości wyglądacie zupełnie inaczej...
- Wiesz, bez makijażu każdy wygląda inaczej.
- Taaaak... Teraz już rozumiem, czemu te dziewczyny były takie zadowolone...
Nic nie odpowiedział. Wziął ją pod ramię i przeszli po plaży. W blasku słońca to wszystko wydawało się być jeszcze piękniejsze, niż w dzień... Na plaży o tej porze było sporo ludzi. Większość ze zdziewieniem wpatrywała się w przechodzących Ines i Georga. Ale oni się nie przejmowali. Cały czas milczeli i podziwiali widoki.
- Chyba pora już wracać. - przerwał ciszę.
- Yy.. Tak. Aż się boję. Ehh.. - westchnęła.
- Czego? - zapytał i spojrzał jej prosto w oczy. Te spojrzenie było takie... inne. Miał piękne oczy i Ines czuła, jakby jego wzrok przenikał przez jej ciało.
- Przecież wiesz, że każdy się mnie czepia...
- Rozumiem cię. Mnie też przezywali w szkole. Ale każdy zmienił nastawienie, gdy stałem się sławny.
Po dotarciu do pensjonatu, Ines otworzyła drzwi od pokoju i aż nie mogła uwierzyć własnym oczom. Wszystkie jej rzeczy porozrzucane były na podłodze, spodnie pomalowane czerwonym markerem. Zaczęła szybko zbierać ubrania. Łzy napłynęły jej do oczu. Po raz kolejny miała siebie dosyć.
- Nasza piękność sprząta! Patrzcie i podziwiajcie! - za moment do środka weszły współlokatorki.
- Och tak, żeby tylko się nie przemęczyła, bo wyskoczą jej pryszcze. - zaśmiała się jedna.
- Przecież i tak jest brzydka, więc pryszcz jej nie zaszkodzi.
Ines popłynęły łzy po policzku.
- Co ja wam zrobiłam?! Czym zawiniałam?! - krzyknęła dziewczyna.
- Nie wiesz? - zaśmiała się Ana.
- Nie! I może mi to wyjaśnicie?
- Nienawidzimy cię, rozumiesz?! Działasz nam na nerwy! Zatruwasz powietrze. Sorry, ale tutaj nie ma miejsca dla takich brzydul. - zakpiła Monica i szarpnęła Ines za włosy.
- Przestań! - prosiła dziewczyna. Ale to nic nie pomogło. Współlokatorki zaczęły bić ją po twarzy, kopać. Jedna z nich napluła jej na włosy.
- Żałuj, że się urodziałaś! Suko, żałuj! - syknęła Ana i z całej siły uderzyła ją w głowę. - Zabijemy cię! Zobaczysz!
Ines nic nie mówiła, tylko płakała. Całe ciało ją bolało. Nikt jej nie pomógł, nikt nie zareagował. Za moment została w pokoju całkiem sama. Dziewczyny wyszły na zewnątrz. Ines pospiesznie zaczęła szukać ostrej maszynki w kosmetyczce. Wyjęła żyletkę.
- Teraz, albo nigdy. - pomyślała i spojrzała w swoje zapłakane odbicie w lustrze.

AngelOfDarkness

jeee, swietne ;] ale smutne... cd? pliiis

klaudia92

oj nie martw sie o cd tylko lepiej chodż do mnie Razz

osiek_aga

Ihaa, ale czemu takie krótkie?? Nieładnie, nieładnie... i jak ja mam się tym nasycić hę? czyt. Chcę CD....

ps. uważaj na powtórzenie, wiem masz prawo, bo nie jestes zawodową pisarką... ale przeczytaj pracę na głos przed wrzuceniem jej tutaj- to była tylko taka mała rada Smile

nie obrażaj się, to miałabyć tylko pomocna rada Razz

klaudia92

Ok już będę uważać Smile

Dzięki :*

mrs.kropkaa

jeeeeeeeeeeeeeeej...ale sie tu rozkręciło!!! jest swietne dziewczyno;) Smile

!!nadrobilam straty i czekam na Cd ( widze ze chyba "robi się"kolejny opek ktory zaczyna wwiercac w siedzenie:) Smile

< egh..ta moja inteligencja.hm.>)pzdr:) a propos mam nadziej ze w pracy jets juz kolejna czesc..??!!,,<czeka>

klaudia92

Dobra, daję krótką i na pewno beznadziejną część mojego opka. A to wszystko na życzenie Ady i dlatego jej to dedykuję.

Część 7

Część 7

Promienie słońca wpadały przez błękitne zasłony. Otworzyła oczy i lekko się podniosła. Nie mogła usiąść, bo była zbyt słaba.
- Co to jest? - powiedziała cicho, patrząc na bandaż na lewym ręku - I gdzie ja jestem?
Rozejrzała się po całym pokoju. Był inny, niż ten jej poprzedni. Ściany żółto-niebieskie i stały tutaj zaledwie 2 łóżka, nieduża szafa i granatowy fotel. Wnętrze nie było zbyt duże, ale bardzo przytulne i ciepłe.
- Już nie śpisz? - usłyszała czyjś głos. Leżała na plecach wpatrując się w sufit, próbowała przypomnieć sobie, jak się tu znalazła. - Możesz odpowiedzieć?
- Georg? Co ty tu robisz? I gdzie ja w ogóle jestem? - szepnęła.
- Nic nie pamiętasz?
Pokręciła tylko głową i napiła się wody. Była spragniona i napój przyniósł jej ulgę. Odwróciła lekko głowę i spjrzała na chłopaka. Zamknęła oczy, bo bez okularów bardzo mało widziała.
- Zacznę od początku. - powiedział i usiadł na fotelu obok jej łóżka. - Wieczorem szedłem, żeby sprawdzić, czy wszyscy kładą się już do łóżek. Usłyszałem jakiś krzyk. Wszedłem szybko do waszego pokoju. Nikogo tam nie było, ale nagle spojrzałem w lewą stronę. Leżałaś nieprzytomna z żyletką w ręku. Byłaś cała zakrwawiona i zapłakana. Wezwałem pomoc i przynieśliśmy cię tutaj. Wiedziałem, że tylko ze mną będziesz bezpieczna.
- Czemu to zrobiłeś? Ja chciałam umrzeć.
- Nie mów tak, bo mnie ranisz.
- Ciebie? Niby czemu?
- Bo cię polubiłem. Jesteś inna niż wszystkie dziewczyny.
- Georg...
Nie odpowiedział. Nastała niezręczna cisza, którą po jakimś czasie przerwało pukanie do drzwi. Pani Kelly weszła do środka i zdziwiona spojrzała na Ines.
- Co ona robi w twoim pokoju?
- Musi tu być. Tak będzie lepiej. - te słowa zabrzmiały tak pewnie, że nauczycielka spojrzała surowiej.
- Ale wiesz, że to niedopuszczalne? Zasady są inne...
- Każde reguły można złamać. - uśmiechnął się.
- Ehh.. Widzę, że ci nie przetłumaczę do rozsądku. Za 10 minut śniadanie. Idziecie zjeść?
- Ja pójdę do stołówki i przyniosę jedzenie tutaj.
Pani Kelly trzasnęła drzwiami i wyszła z pokoju. Ines lekko otworzyła oczy i powiedziała:
- Ona ma rację. Ja nie mogę tutaj być.
- Możesz! A nawet musisz! Chyba, że nie chcesz... - odparł, poprawiając sobie włosy.
- Chcę i to bardzo... - odpowiedziała speszona.
- Czemu się zarumieniłaś?
- Bo to dziwna sytuacja.
Georg pogładził ją lekko po głowie, a Ines aż przeszedł dreszcz. Ten dotyk był taki ciepły i miły...

AngelOfDarkness

Kurde jak ja cie w łeb jeeee...walnę!! Za krótkie!! Ale dobre ^^ Podoba mi się. CD!!

klaudia92

Phiiii... ja strajkuję dopóki ty czegoś nie napiszesz!!