Tokio Hotel

meggi

Ojeku! Ales to zakonczyla...... why?? Nie podoba mi sie to ze to takie krotkie!! Denerwujace!! Ale super Smile

Naprawde podoba mi sie jako opo, tylko szkoda ze to the end!!

stokroteczka

OSOBY WYSTĘPUJĄCE W OPOWIADANIU

Bill Kaulitz – Wokalista Tokio Hotel
Tom Kalulitz – Gitarzysta Tokio Hotel
Georg Listing – Perkusista Tokio Hotel
Gustav Klaus Wolfgang- Basista Tokio Hotel
Ola – czyli ja Wink

Aneta – Najlepsza przyjaciółka Olki
Gosia – członkini GZF, nick goo_gu
Ada - członkini GZF, nick AngelOfDarkness
Dagmara – członkini GZF, nick Elfka
Klaudia – członkini GZF, nick Klaudia92
Karolina - członkini GZF, nick DarkLady
Osia/Aga - członkini GZF, nick Osiek_aga
Magda - członkini GZF, nick mannie
Monika - członkini GZF, nick Daga12
Michał – były chłopak Oli
Dawid – kolega Michała
Kuba – kolega Michała
Bartek – chłopak Agi
Piotrek – chłopak Magdy
Grzesiek – chłopak Moniki

PODZIĘKOWANIA

Sarcia – za czytanie mojego opoka, choć tylko na początku ale i tak dzięki! :*
klaudia92 – za wierne i systematyczne czytanie mojego opoka, dzięki! :*
szczuplaczek15 – za wierne i systematyczne czytanie mojego opowiadanie oraz poganianie do pracy, i oczywiście pomoc przy jednym z odcinków, dzięki! :*
osiek_aga – za wierne i systematyczne czytanie mojego opowiadania, poganianie mnie do dalszej pracy i oczywiście pomaganie w pisaniu, poprawianie moich czasami banalnych błędów, dawanie coraz to nowych pomysłów, dzięki!:*
goo_gu - za wierne i systematyczne czytanie mojego opowiadania, poganianie mnie do dalszej pracy i oczywiście wsparcie psychiczne, że jednak nie jest takie tandetne Wink

, dzięki! :*
palma_15 – nie czytałaś często...i nie zawsze, ale jednak coś tam czytałaś, dzięki! :*
Unendlichkeit – choć nie czytasz mojego opoka systematycznie...ale dałaś mi krytykę której potrzebowałam, dzięki! :*
Meggi – zaczęłaś jakoś od połowy, ale od tej pory czytasz już systematycznie, dzięki! :*
aguSsa xD – Ehh...nie czytasz go może często, ale coś tam jednak czytałaś, dzięki! :*

To są chyba już wszystkie osoby które komentowały moje opowiadanie. Jeszcze raz wszystkim dziękuję! Buziaczki dla was kochani, że wam się chciało czytać...no, na pewno nie najlepsza pracę. Czasami długo siedziałam nad tym opowiadaniem i włożyłam w nie dość dużo pracy. To było moje pierwsze w życiu opowiadanie docinkowe o Tokio Hotel. Uczyłam się razem z wami i liczę na to ze teraz pisanie idzie mi już chociaż odrobinkę lepiej. Przygnębia mnie tylko to że z tego forum występowało w nim bardzo dużo osób, a tylko malutka garstka z nich czytała moje opowiadanie. Trudno. Prosiłabym jeszcze bardzo administratorki i moderatorki aby nie zamykały tego tematu. Aha! Przepraszam was że tak szybko się skończyło, aż razi, widać ze wymuszone jest to skończenie. Nie chciałam już tego ciągnąć Wink

Mam nadzieję że nie jesteście na mnie źli...a jeśli tak to niedługo będzie nagroda pocieszenia, a teraz żegnam, buźka!

osiek_aga

Szkoda, że tak szybko skończyłaś... naprawdę. Jednak wiesz, że czekam z niecierpliwością na kolejną serię. Masz mi się do niej zaraz zabrać...

goo_gu

NC. Paskudne zakończenie!! Paskude! I żadne podziękowania tutaj nie pomogą!!

stokroteczka

OPOWIADANIE STOKROTECZKI – REKATYWACJA!!!!!!!!!

2 lata później.
„Czyżby Georg Listing zaręczony?”, „Tokio Hotel wygrywa kolejną nagrodę!”, „UWAGA FANKI! Coś złego dzieje się u Billa i jego dziewczyny”
- No jasne, kolejne głupie tytuły – Tak Olka dziś już 17 letnia dziewczyna mieszkająca w Magdeburgu podsumowała tytuły jakże inteligentnych gazet dla nastolatek. Jak to się stało ze mieszkała w Niemczech? Otóż los nie był dla niej łaskawy, jej rodzice się rozwiedli, ona z rodzicielką mieszkały u babci (matki mamy) jednak ta zmarła, nie miały z czego żyć. Za pożyczone pieniądze wyjechały do Niemiec na zarobek. Na początku tutaj też żyły skromnie, mama Olki znalazła sobie nowego faceta teraz już męża i wszyscy we trójkę żyli w zwykłym bloku. Nasza bohaterka musiała opuścić swoich znajomych co było dla niej strasznym przeżyciem, przede wszystkim musiała opuścić swoja przyjaciółkę – Anetę, do tej pory jest jej smutna jak przypomni sobie ich ostatnie spotkanie, na lotnisku.
- Ola...nie płacz, będziemy do siebie pisać, może nawet przyjeżdżać, przecież to nie jest daleko. – Również w płaczu jąkała Aneta.
- Ale ty jesteś mi potrzebna...ja nie dam rady...
- Ja tez będę za Tobą strasznie tęsknić
- Aneta...ja nie chcę, słyszysz, zrób coś!
Potem całą drogę w samolocie płakała, nie pomagały groźby jej mamy ona po prostu miała potrzebę płakać. W końcu opuszczała swój rodzinny kraj, choć to ją najmniej obchodziło, nigdy nie była patriotką, płakała bo zostawiała tam swoją przyjaciółkę, swoją rodzinę. Wyjeżdżała również pełna obaw, język niemiecki umiała na poziomie bardzo niskim, jej mama nie potrafiła powiedzieć słowa. Wprawdzie przez ostatnie dni przed wyjazdem brała dodatkowe lekcje nauki jednak zdawało sobie sprawę że nadal nie wiele umie, a tam przecież ma chodzić do szkoły. Wszystko jakoś się ułożyło, siłą woli i ona i jej mama nauczyły się już w ciągu miesiąca dość dobrze języka. Były tam już ponad rok, a w tym czasie ani razu nie odwiedziły Polski, również nikt z Polski nie zawitał do nich, nie było na to pieniędzy. Siedziała teraz na ławce przed szkołą, była już po lekcjach jednak nie bardzo chciało jej się wracać do ciasnego mieszkania w bloku. Siedziała i czytała gazetę, nawet nie jedną miała w ręku trzy gazety a w każdej coś o Tokio Hotel. Zawsze kupowała gazety jeśli było coś o nich, w końcu kiedyś ich poznała, to było dla niej wspaniałe przeżycie i zdawała sobie sprawię ze nie zapomni go do końca życia. Wprawdzie w tych gazetach dla młodzieży zazwyczaj nie było wiele prawdy jednak lubiła to robić, wiedziała ze chłopcy o GZF zapomnieli zaraz po wyjechaniu z Polski jednak wtedy, gdy Bill wyjeżdżał i się z nią żegnał gdy spojrzała mu w oczy zobaczyła jakąś nadzieję, ze może jednak ich nie zapomną. To był pierwszy i jedyny raz kiedy była na ich koncercie, potem już nie było na to dochodów, teraz mieszkała w Niemczech tak blisko ich, często spotykała któregoś z chłopaków jednak nigdy nie odważyła się nawet zagadać. Na szczęście ich sytuacja poprawiła się na tyle że nie mają już tylu fanatyczek gotowych się za dotyk zabić, zaczęli grać troszkę inną muzykę dlatego z gry odpadły te plastikowe laleczki które słuchały ich tylko dla wyglądu a ze muzyka była popowa to im to nie przeszkadzało. Zostały tylko te osoby które naprawdę kochają rock. Bo właśnie teraz grali prawdziwy mocny rock, zmienili tez oczywiście swój wygląd. Wszyscy wyglądali już jak dorośli faceci, by wszyscy byli pełnoletni, Bill nadal miał długie włosy, długie w znaczeniu takie do ramion ciągle farbowane na ciemny kolor jednak nie nakładał już na nie tyle żelu same się doskonale okładały. Tom nadal miał dredy jednak o wiele dłuższe i zafarbowane również na ciemny kolor. Georg zapuścił włosy na jeszcze dłuższe jednak doskonale mu to pasowało, miał narzeczoną i planowali się niedługo pobrać. Gustav miał włoski nadal nie ujarzmione ale takie za ucho, nie ścinał bo nie pozwalała mu na to jego dziewczyna, nawet gdyby mu pozwoliła to raczej by tego nie zrobił. Teraz słuchanie przez chłopaka Tokio Hotel nie było żadną hańbą czy czymś podobnym, to było normalne, Tokio Hotel miało tez coraz mniej anty fanów, tworzyli naprawdę dobrą muzykę i żyli jak normalni ludzie.
- No dobra spadam do domu. – Po czym wzięła swoje gazety, plecak i poszła. Po drodze spotkała jeszcze kilka osób które czytały akurat artykuł o nieszczęśliwej miłości Billa i widziała ich reakcje, u dziewczyn zazwyczaj wyglądało to tak „JESSSTTTTTT!!!!!” a u chłopców wcale, jak by tego nie widzieli, no bo niby jak mieli zareagować.

W tym samym czasie ale w innym miejscu.
- Jesteś po prostu dupkiem, najnormalniejszym w świecie dupkiem – powtórzyła Nicole.
- Dlaczego najnormalniejszym? – zapytał.
W słuchawce zrobiło się cicho. Po chwili usłyszał jak Nicole bierze oddech.
- Widzisz, Bill – powiedziała spokojnie – ty nawet nie zainteresowałeś się, dlaczego nazywam się dupkiem, tylko oburzyłeś się na słowo „najnormalniejszy”. No wiec dlatego właśnie nie chcę z tobą być, bo nie interesuje mnie ktoś, kto nie skupia się na normalnym życiu, tylko szuka podniet w nienormalności. Dla ciebie większą obrazą jest nazwanie cię normalnym niż dupkiem. Rozumiesz, co mówię?
- Niezupełnie – odpowiedział szczerze – Czy ta rozmowa oznacza że już się więcej nie spotkamy?
- Szkoda czasu, Bill.
- Ale ja chciałbym się z tobą spotykać.
- Tylko po co? – Nicole podniosła glos. – Nie chcesz iść na dyskotekę, nie popatrzysz na telewizję, nie wyjedziesz ze mną nawet na weekend do Berlina.
- To prawda, nie wyjadę – powiedział – nie wyjadę, bo nie mam na to czasu.
- Do domu tez mnie nie zaprosisz.
- Chciałbym...ale – zawiesił głos.
- No, jasne...ale – zawsze jakieś ale, wiec ja mam dość tego ale, twojego strachu i twoich wątpliwości. Jesteś po prostu miękki, a ja nie cierpię miękkości, u nikogo, rozumiesz?
- Rozumiem, Nicole. No cóż, życzę ci więc, abyś znalazła sobie chłopaka, który będzie twardzielem, i mam nadzieję, ze nie będziesz musiała długo szukać.

Jak to się stało? Pewnie wiele z was myśli jak ona mogła to zrobić chyba jakaś głupia musiała być żeby zrywać z gwiazdą rocka? Nie, ona wcale nie była głupia z jednej strony można powiedzieć że się uwolniła. W czasie gdy była z Billem, czyli całe trzy miesiące ona również była nagabywana przez media. W sumie jej to odpowiadało, była bogata panienką z dobrego domu. Nie pasowała do niego...dla niej liczyły się tylko zakupy, pieniądze, zakupy, pieniądze i tak w kółko...Bill był zupełnie inny, kochał swoich przyjaciół co było dla niego najważniejsza wartością w życiu, nie sława i pieniądze jak wielu myśli! Za to Tom podążył zupełnie w innym kierunku ale tego się można było spodziewać.
Bill włóczył się po ulicach Magdeburga. W nosie miał ciągle dzwoniący telefon, ciągle przychodząc smsy. Nie zwracał uwagi także na przechodzące obok i piszczące fanki. Nie dawał żadnych autografów- zresztą, po co jak każdy z tej zapyziałej dziury miał już jego podpis oprawiony w ramce. W tej chwili potrzebował czasu, czasu na przemyślenia, użalanie się nad sobą i analizowanie wszystkiego od początku. Dzisiejszego dnia ktoś złamał mu serce i szatyn starał się zrozumieć, dlaczego Nicole z nim zerwała. Na dźwięk jej imienia na jego twarzy pojawił się uśmiech. Fakt nie pasowali do siebie, ale on miał to gdzieś. Kochał ją całym sercem, była czymś nowych w jego życiu. Czymś wyjątkowym- jakby darem od Boga. Nadała mu nowy cel w życiu. Pomogła zrozumieć, czym jest prawdziwa miłość. Pamiętał jeszcze jak mówiła, że go kocha, a teraz z nim zerwała.
- Dlaczego?- zapytał sam siebie. Tak chciałby być teraz przy niej, wtulić się w nią, czuć jej ciało na swoim. Jednak nie może, bo odeszła. Zostawiła go dla tego, bo nie chciał zapewnić jej rozrywki. Mu wystarczały spotkania z nią w jej domu, jej nie- chciała błyszczeć, pokazywać go wszystkim.
- O czym ja myślę? Czyżbym użalał się nad sobą, a powinienem oblewać to z chłopakami. Uczcić to, że znów jestem wolny. Nie, to raczej w stylu mojego brata nie w moim.
Idąc tak Bill nie zwracał uwagi dokąd zmierza. Maszerował już kilka godzin więc postanowił przysiąść gdzieś na ławce. Znalazł takową nieopodal. Stała przed niewielkim budynkiem. Na górze widniał szyld „Szkółka grania na instrumentach” znał to miejsce, pamiętał jak Tom uczył się tu grać na gitarze. On tylko czasami wpadał tam z nim, by spotkać ciekawych ludzi. Wstał z ławki i pomaszerował w kierunku wejścia do szkółki.

szczuplaczek15

Pomysł na reaktywacje jest bardzo, ale to bardzo dobry i wspaniały Smile

) Buziaczki dla Oli:**
Ale, no właśnie jest jednak jakieś "ale" Razz

P A raczej dwa:)
Po pierwsze nie podoba mi się początek, ponieważ jest za tragiczny:((
A po drugie i najboleśniejszy jest...fakt...GUCIO MA DZIEWCZYNE!!!!!! Przecież to tragedia gorsza od tej na poczatku< placz>
Ale Olu moja kochan nie myśl, że nie podoba mi się ten ciąg dalszy, bo to nie prawda...podoba mi się tylko nie dokońca:) Ale dzięki, ze mi to przeczytałaś Smile

goo_gu

Tak, mnie też rozłożył na łopadki fakt że Georg jest zaręczony Sad

Ale cóż taka, kolej życia... Oj moja nie dola <głową w mur>

Pozatym jest powtórzenie w:
Bill nadal miał długie włosy, długie w znaczeniu takie do ramion ciągle farbowane na ciemny kolor jednak nie nakładał już na nie tyle żelu same się doskonale okładały.
Tom nadal miał dredy jednak o wiele dłuższe i zafarbowane również na ciemny kolor.

A pozatym to spoko majonez Very Happy

osiek_aga

Wreszcie przyszła kolej na moją ocenę...

Według mnie opek jest za*ebioszczy nic dodać nic ująć, podoba mi się w każdym calu(wreszcie pomagałam CI go pisać Twisted Evil

). Już nie mogę się doczekać kolejniej części.. Bardziej mrooochniejszej..